14ο Λογοτεχνικό Εργαστήριο - 10 Χρόνια ΛΕ (Εκδήλωση 232)

Λόγω του επετειακού του χαρακτήρα, το 14^ο εργαστήριο είχε πανηγυρική χροιά. Εκτός από την πρόσκληση και μερική συμμετοχή του ιδρυτή του Γιώργου Γούλα, το μεσημέρι του Σαββάτου κόπηκε η τούρτα των 10 χρόνων του Λογοτεχνικού Εργαστηρίου, ενώ μοιράστηκαν αναμνηστικοί σελιδοδείκτες κι ένα μικρό βιβλιαράκι, με το αναλυτικό οδοιπορικό των εργαστηρίων, το οποίο ωστόσο παραμένει υπό διόρθωση και υπό κατασκευή για να συμπεριλάβει λεπτομέρειες των διηγημάτων και κάποια στοιχεία από την εκδοτική τους πορεία.

Για το συγκεκριμένο εργαστήριο είχαν υποβληθεί δέκα διηγήματα και συζητήθηκαν και τα δέκα, συν ένα ακόμα περιληπτικά, χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία (μια που ήταν το δεύτερο συγκεκριμένου συμμετέχοντος συγγραφέα).

Λίγα λόγια για τα διηγήματα που συζητήθηκαν, παρουσιασμένα με την αλφαβητική σειρά των συγγραφέων τους:

1. Βερνάρδου Πόπη: Ο Θρύλος του Τρίτου Βιβλίου
Διήγημα Φαντασίας. Ένας πάμπλουτος και διάσημος συγγραφέας που πεθαίνει τρελός. Ο αδελφός του που αποζητά να ξεμπλέξει τα νήματα της τρέλας και του θανάτου και πέφτει πάνω σε εικονογραφήσεις μιας ξένης γυναίκας για ένα βιβλίο, που θα μπορούσε να είναι του πεθαμένου αλλά που δεν έχει γραφτεί ποτέ. Κάποιος κλειδωμένος στη σοφίτα, κάποιος άλλος χαμένος σε μια πόλη του θρύλου. Σμίγοντας αστυνομικό θρίλερ και φανταστική αναζήτηση, μέσα σε μια ονειρική άχλη, το διήγημα κινείται ανάμεσα σε δυο κόσμους και ισορροπεί για λίγο στην πραγματικότητα πριν μας βυθίσει απόλυτα στην ονειροφαντασία του.

2. Κίντζιος Σπύρος και Πέτρου Άντζελα-Λου: Ζήσε το Μύθο σου
Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας. Το μεγαλύτερο, αλλά πιθανόν και το πιο ευχάριστο διήγημα του εργαστηρίου. Οι συγγραφείς του, όχι μόνο βασίστηκαν πάνω σ’ ένα κόμικ του 1962, αλλά έγραψαν ολόκληρη την ιστορία, μιμούμενοι μια αντίστοιχη λογική, δομή και σειρά τεχνασμάτων. Με αστείρευτο χιούμορ και μεγάλη άνεση λόγου, το διήγημα μιλάει για μια ανάμιξη τηλεπάθειας και ελέγχου της πραγματικότητας με τη δύναμη του μυαλού, πλαισιωμένης από τη θεωρία της σχετικότητας και της απροσδιοριστίας, με φόντο έναν επιταχυντή, μια επιστροφή στον ψυχρό πόλεμο κι ένα επιστημονικό πείραμα στην Αρμενία.

3. Κλείτσας Γιώργος: Η Νεροποντή
Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας. Μεγάλη συζήτηση, πολλά τα ερωτηματικά. Ξεκινώντας από έναν επικήδειο που γράφτηκε αλλά δεν διαβάστηκε, περνάμε σε μια βροχή που αρχίζει και ψιθυρίζει την αλήθεια στον ήρωα. Αν είναι εικονική οντότητα, προγραμματιστής, πρόγραμμα ή θεός, ίσως και να μην πάρουμε ποτέ την απάντηση. Το μόνο σίγουρο: το πλάσμα της ιστορίας εγκαταλείπει την ευκαιρία να ζήσει την παντοδυναμία του, μόνο και μόνο για να παραμείνει στο φθαρτό σύμπαν, όπου αγάπησε μια γυναίκα.

4. Μανωλάς Εμμανουήλ: Ταλάντωση
Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας. Η ζωή του ήρωα ταλαντώνεται, από την ευτυχία στη δυστυχία και τανάπαλιν, όσο εκείνος αγωνίζεται να εκδικηθεί για το θάνατο του αδελφού του. Το διήγημα είχε υποβληθεί στον on-line διαγωνισμό διηγήματος του 5^ου ΦΕΦΕ, με υποχρεωτικό αλλά και κομβικό σημείο μέσα στην αφήγηση τη φράση ΄Μετά κοίταξε μια τελευταία φορά το GPS και άρχισε να κλαίει’. Υποχρεωτικά λοιπόν, η ιστορία περιλαμβάνει ένα GPS. Ήταν επιστημονική ήταν και φαντασία. Και ο ήρωας δεν γνώριζε και πολλά σχετικά με την ταλάντωση.

5. Σαουλίδης Γιώργος: Moonquake
Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας. Καθαρή επιστημονική φαντασία, γραμμένη με στυλ και ρυθμό μιας παλιότερης εποχής, μας περιγράφει πώς μια ομάδα σεισμολόγων, με έδρα μια βάση στη Σελήνη, προκάλεσε μια κοσμική καραμπόλα, που κατέληξε στην καταστροφή της Γης και στην καταδίκη του ήρωα. Κάποια μουσική υπόκρουση θα μπορούσε άνετα να ακούγεται στο βάθος. Και, όπως θα φανεί στο τέλος, «Ουδέν κακόν αμιγές καλού».

6. Φάμελλος Παναγιώτης: Εμμονή
Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας. Ένας ψυχοπαθής που ξυπνάει ένα πρωί απόλυτα γιατρεμένος αλλά και αποστειρωμένος από τα συναισθήματά του, αποκτά ξαφνικά μια εμμονή με το ύψος. Κάτι τον τραβάει να πέσει στο κενό. Έτσι, ψυχρά, χωρίς λόγο, χωρίς συναίσθημα. Σύντομα μαθαίνει για τις δυο ομάδες που δρουν στον κόσμο, τα ενεργοβόρα σαλάχια, που τρέφονται με συναισθήματα, και τους αντιπάλους τους, που προσπαθούν να τα αντιμετωπίσουν. Με ωραίες περιγραφές και ενδιαφέρουσα θεωρία, ήταν ένα διήγημα που κινήθηκε στα όρια μεταξύ ε.φ. και θεωριών συνωμοσίας.

7. Χαρίτος Κώστας: Το Κουκούλι
Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας. Ο τρόμος μέσα στο σπίτι μας. Η αναμόρφωσή μας, ερήμην και εν αγνοία. Σ’ ένα μέλλον όχι και πολύ μακρινό, οι γονείς έχουν το δικαίωμα –ίσως και την κοινωνική υποχρέωση– να μεταμορφώνουν τα παιδιά τους γρηγορότερα σε ενήλικες, δημιουργώντας με φάρμακα ένα κουκούλι μέσα στο οποίο τα κλείνουν. Σ’ έναν τόσο εφιαλτικό κόσμο, τα διλήμματα για την όποια απόφαση χρήσης του κουκουλιού είναι πολλαπλά, η εγκληματικότητα αποκτά εντελώς διαφορετική μορφή και κανένας δεν ξέρει πραγματικά ποιο θα είναι το τελευταίο του κουκούλι.

8. Χατζηχρήστος Άρης : Knowledge is Powder
Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας. Ένα ακόμα διήγημα γραμμένο με χιούμορ και κέφι. Ένα παιχνίδι, όπου διακυβεύεται η ζωή, το σύμπαν και τα πάντα, και όλα εξαρτώνται από έναν λίγο αφελή και κάπως φλύαρο δαίμονα. Τρεις φίλοι, αντιμέτωποι με πολύ σοβαρά διλήμματα, σε μια σύγχρονη εποχή, αλλά με τους ερευνητές να έχουν στήσει τα πειράματά τους στην αποθήκη, στο στυλ του Βικτωριανού πανεπιστήμονα. Όλοι συμφώνησαν ότι ήταν έξυπνο, αλλά μερικοί θα το ήθελαν πιο σοβαρό, ενώ άλλοι πιο χιουμοριστικό.

9. Χρήστου Βάσω: Όλες οι Γεύσεις του Φωτός
Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας. Όλοι επέμειναν ότι ήταν ένα υβρίδιο φάντασυ και επιστημονικής φαντασίας, παρόλο που η συγγραφέας επέμεινε από την αρχή ότι τα πλάσματα ενός άλλου πλανήτη, με έναν παράξενο πολιτισμό και μια ασυνήθιστη βιολογία, δεν συνιστούν απαραιτήτως φάντασυ. Αρκετοί δεν πείστηκαν για όσα ήθελε να πει η συγγραφέας, αν και το βασικό ερώτημα ήταν: Για ποιαν ακριβώς γεύση του φωτός άξιζε να κάνει τη θυσία ο Ποιητής;

10. Χρυσός Νεκτάριος: Άνθρωπος, όχι Φωτοτυπία
Διήγημα Επιστημονικής Φαντασίας. Μια ιστορία καθαρής επιστημονικής φαντασίας, με δεδομένη την κλωνοποίηση και εμφανή στον ορίζοντα τα προβλήματα της εγκληματικότητας στην εφαρμογή της. Το διήγημα ήταν συμμετοχή στον on-site διαγωνισμό διηγήματος του 5^ου ΦΕΦΕ και γράφτηκε μέσα στο δωδεκάωρο από τις δώδεκα τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 16 Οκτωβρίου μέχρι τις 12 το μεσημέρι του Σαββάτου 17. Έπρεπε δε υποχρεωτικά να υπάρχει ως κομβικό σημείο αλλά και αυτούσια μέσα στην ιστορία η πρόταση ‘Έπρεπε λοιπόν να κατανοήσει πώς ονειρεύονται οι κλώνοι’. Ο συγγραφέας έδωσε μια άποψη αυτής της κατάστασης, χρησιμοποιώντας έναν χάκερ κλώνων που μπέρδευε τις αναμνήσεις τους με τα όνειρά τους.

Όπως και κάθε άλλη φορά περάσαμε ωραία, συζητήσαμε πολύ, προβληματιστήκαμε, αλλά επίσης φάγαμε, ήπιαμε και γελάσαμε.

Μην επαναπαύεστε! Το δέκατο πέμπτο εργαστήριο βρίσκεται στα σκαριά.